Τον Απρίλιο του 2008 ζητήθηκε από την εργαζομένη να απασχοληθεί
επιπρόσθετα και παράλληλα με τον καθαρισμό των χώρων άλλης επιχείρησης του
ιδίου ομίλου μέχρι να προσληφθεί καθαρίστρια. Η εργαζομένη αντέδρασε έντονα και
αρνήθηκε την παράλληλη απασχόληση. Όμως οι πιέσεις από την εργοδοτική πλευρά
συνεχίστηκαν.
Με μια απόφαση-σταθμό στα δικαστικά χρονικά ο
Άρειος Πάγος επιδίκασε σε εργαζόμενη εταιρείας αλλαντοποιίας η οποία είχε
αποπειραθεί ν” αυτοκτονήσει έπειτα από απειλές και πιέσεις που δεχόταν από τον
εργοδότη της το ποσό των 60.000€ ως χρηματική αποζημίωση για την αποκατάσταση
της ηθικής βλάβης που υπέστη.
Το ανώτατο δικαστικό όργανο της χώρας έκρινε πως η απόπειρα αυτοκτονίας, εφόσον είναι αποτέλεσμα συνεχούς σφοδρής πιέσεως του εργοδότη, αποτελεί εργατικό ατύχημα και με αυτό το σκεπτικό υποχρεώνει στην εταιρεία, η οποία εδρεύει στη βόρειο Ελλάδα, να αποζημιώσει την υπάλληλο.
Το ανώτατο δικαστικό όργανο της χώρας έκρινε πως η απόπειρα αυτοκτονίας, εφόσον είναι αποτέλεσμα συνεχούς σφοδρής πιέσεως του εργοδότη, αποτελεί εργατικό ατύχημα και με αυτό το σκεπτικό υποχρεώνει στην εταιρεία, η οποία εδρεύει στη βόρειο Ελλάδα, να αποζημιώσει την υπάλληλο.
Τι είχε συμβεί
Η 50χρονη υπάλληλος της αλλαντοποιίας είχε προσληφθεί το 1993 στο
τμήμα παραγωγής και εν συνεχεία απασχολήθηκε σε διάφορες θέσεις μέσα στην ίδια
επιχείρηση.
Τον Ιούνιο του 2008 ο νόμιμος εκπρόσωπος της επιχείρησης την
κάλεσε στο γραφείο του και της ζήτησε πάλι να εργάζεται παράλληλα στην δεύτερη
επιχείρηση του ομίλου. Μάλιστα, ο εκπρόσωπος της επιχείρησης της ζήτησε
επιτακτικά να συμμορφωθεί, την απείλησε ότι αν δεν υπακούσει θα απολυθεί και
την εξύβρισε. Λόγω της εντάσεως υπό την οποία έγινε η παραπάνω συνάντηση, η
εργαζομένη, μετά την αποχώρησή της από το γραφείο του νόμιμου εκπροσώπου, πήγε
στην κουζίνα και αφού πήρε ένα μαχαίρι αυτοτραυματίσθηκε με αυτό στο αριστερό
της χέρι, κόβοντας, στο εσωτερικό του βραχίονα, τις φλέβες της, στο ύψος αμέσως
μετά τον καρπό. Μετά τον τραυματισμό της μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου έγινε
συρραφή του τραύματός της και εξήλθε, ενώ έλαβε αναρρωτική άδεια δύο μηνών.
Μετά τη δίμηνη αναρρωτική άδεια, τον Αύγουστο του 2008 η
εργαζομένη επέστρεψε στην επιχείρηση και τρεις μήνες μετά καταγγέλθηκε η
εργασιακή της σύμβαση.
Το σκεπτικό της απόφασης
Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι οι συνθήκες εργασίας ήταν εκτάκτως
δυσχερείς και ασυνήθιστες και είχαν προκαλέσει υπέρμετρη καταπόνηση του
οργανισμού της 50χρονης, η οποία είχε πολλές φορές διαμαρτυρηθεί για τις
συνθήκες αυτές, χωρίς όμως να δίνεται λύση στο πρόβλημά της.
«Η συνεχής πίεση για την εκτέλεση των καθηκόντων της, η απαίτηση
του εργοδότη για αύξηση του όγκου της εργασίας της, με την ανάθεση και άλλης
εργασίας σε διαφορετικό μάλιστα εργοδότη, η επιμονή του προς τούτο και η
απειλητική και εξυβριστική συμπεριφορά του, προκάλεσαν την ψυχολογική και
νευρική κατάπτωση της εργαζομένης, εν όψει μάλιστα και του κινδύνου που
αντιμετώπιζε να απολέσει την εργασία της σε περίπτωση πραγματοποιήσεως της
απειλής, αφού ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να αντεπεξέλθει στην εκτέλεση όλων των
καθηκόντων της, της οικονομικής ανάγκης που είχε για την εργασία της και τις εξ
αυτής αποδοχές και της αδυναμίας της ή τουλάχιστον της μεγάλης δυσχέρειας
εξευρέσεως άλλης εργασίας λόγω του ότι ήταν 50 ετών, με αποτέλεσμα, μη έχοντας
την ικανότητα να αποφασίσει λογικά, να δημιουργηθούν σε αυτήν τάσεις
αυτοκαταστροφής και να προβεί στον αυτοτραυματισμό της», αναφέρει η απόφαση του
Αρείου Πάγου.
Με αυτό ως δεδομένο το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι ο
αυτοτραυματισμός της γυναίκας ανεξάρτητα αν οφειλόταν σε εκούσια πράξη της,
αποτελεί εργατικό ατύχημα. Και αυτό «γιατί επήλθε από αιφνίδιο και βίαιο συμβάν
κατά την εκτέλεση της εργασίας της εργαζομένης και εξ αφορμής αυτής, το οποίο
δεν θα ελάμβανε χώρα χωρίς την εργασία της και την εκτέλεσή της υπό τις
δεδομένες συνθήκες και περιστάσεις».
Η καταγγελία της σύμβασης της 50χρονης κρίθηκε άκυρη ως
καταχρηστική, καθώς έγινε, σύμφωνα με τους δικαστές, από λόγους εκδίκησης και
εμπάθειας.
