Ουσιαστικά και σύμφωνα με τον Συνήγορο του Καταναλωτή, ο κώδικας
δεοντολογίας των τραπεζών, προβλέπει την πρόσκληση του οφειλέτη στην τράπεζα με
την οποία είχε συνάψει την δανειακή του σύμβαση που έχει «κοκκινίσει» να δουν
πως μπορούν να ρυθμίσουν τις οφειλές και εφόσον δεν τα βρουν, ο δανειολήπτης
έχει δικαίωμα να υποβάλει ένσταση και να εξεταστεί το αίτημά του σε δεύτερο
βαθμό από ειδικά τμήματα ενστάσεων που θα συσταθούν στις τράπεζες και αν και σε
δεύτερο βαθμό δεν θα βρει ο δανειολήπτης με την τράπεζά του, τότε να στραφεί
στον Συνήγορο του Καταναλωτή για μία τελευταία εξωδικαστική προσπάθεια
συμβιβασμού. Όλη αυτή η διαδικασία, επί της ουσίας θα αποτελέσει μια χρονοτριβή
έως και χρόνου για την κάθε μία περίπτωση…
Άρα, αυτό που υπάρχει ως δεδομένο είναι ότι ούτε οι τράπεζες στην πραγματικότητα
θέλουν να γεμίσουν με ακίνητα τα χαρτοφυλάκιά τους, αλλά ούτε και θέλουν,
τουλάχιστον σε …αυτή την χρονική στιγμή να προβούν σε μία ολοκληρωτική λύση του
προβλήματος με «κούρεμα» των ιδιωτικών χρεών και μαζική αναπροσαρμογή των
δόσεων ανάλογα με τις σημερινές οικονομικές δυνατότητες των ελληνικών
νοικοκυριών…
Στην πραγματικότητα λοιπόν, αυτό που συμβαίνει είναι σε ορισμένες
περιπτώσεις και επιλεκτικά να γίνονται «κουρέματα» οφειλών όχι όμως σε μαζικό
βαθμό. Επίσης, ο περίφημος νέος κώδικας δεοντολογίας των τραπεζών που θα τεθεί
«εν τοις πράγμασιν» σε ισχύ με την
αποστολή επιστολών από την 1η Δεκεμβρίου 2015 οι οποίες θα καλούν ουσιαστικά
τους δανειολήπτες στην εξωδικαστική ρύθμιση των οφειλών, γίνεται σύμφωνα και με
την κα. Καλαποθαράκου περισσότερο για να δοθεί μία άτυπη αναβολή των μαζικών
πλειστηριασμών κατά περίπου ένα έτος, αφού ούτε η κυβέρνηση θα επιθυμούσε να
προκαλέσει μαζικές αντιδράσεις στον λαό.
Ο φόβος που υπάρχει, είναι περισσότερο μην στραφούν οι τράπεζες σε
μαζικές παραχωρήσεις των ακινήτων από τυχόν μαζικούς πλειστηριασμούς σε
εταιρείες funds ή real estate, απ’ όπου ενδεχομένως να έπαιρναν περισσότερα
χρήματα αντί των πλειστηριασμών και εκείνες με την σειρά τους να βάλουν χέρι
κυριολεκτικά στο μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας σε αυτόν τον τόπο.
Άλλωστε, εξίσου μεγάλος είναι ο φόβος της παντελούς απώλειας της ιδιωτικής
περιουσίας για την πλειονότητα των δανειοληπτών, αφού ειδικά για περιπτώσεις
που η τράπεζα π.χ. προχωρήσει στην κατάσχεση ενός ακινήτου και προφανώς δεν
ικανοποιηθεί με το οικονομικό της αίτημα θα στραφεί και προς την υπόλοιπη τυχόν
περιουσία του δανειολήπτη, κληροδοτήματα κλπ. μέχρι να ικανοποιηθεί… Άρα μιλάμε
για την εξαφάνιση της ιδιωτικής περιουσίας σε αυτόν τον τόπο…
Αρκετές είναι και οι τράπεζες όμως, που σε εκατοντάδες περιπτώσεις,
παρανόμως και παρά τις προβλέψεις του Νόμου 4224, έχουν προχωρήσει σε
κατασχέσεις καταθέσεων που κάλυπταν τις προϋποθέσεις του νόμου όπως καταθέσεις
μέχρι 1.500 ευρώ κλπ. και εκατοντάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να στραφούν και να
ζητήσουν την παρέμβαση του Συνηγόρου του Καταναλωτή που προχώρησε σε αυστηρά
διαβήματα προς τις τράπεζες. Για να καταλάβει κανείς για τι περιπτώσεις πολιτών
μιλάμε, η πλειονότητα των υποθέσεων αυτών αφορούσε κατασχέσεις μικρών
τραπεζικών καταθέσεων όπως συντάξεις, επιδόματα, …επιδόματα αναπήρων και
επιδόματα ανέργων!
Η "ωρολογιακή βόμβα" των "κόκκινων δανείων" και ο
μοναδικός τρόπος εξουδετέρωσής της
Το πρόβλημα των "κόκκινων δανείων" αποτελεί μια
"ωρολογιακή βόμβα" έτοιμη να σκάσει ανά πάσα στιγμή. Η ευθύνη για την
δημιουργία του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων βαρύνει σε μεγάλο βαθμό τις
τράπεζες, οι οποίες για δεκαετίες δάνειζαν αλόγιστα και ανεύθυνα. Για το λόγο
αυτό, είναι βέβαιο ότι ένα ποσοστό από την λογιστική αξία των «κόκκινων»
δανείων δεν πρόκειται να το εισπράξουν οι τράπεζες με κανένα τρόπο. Συνεπώς
είναι επιβεβλημένο να εφαρμοστούν ρεαλιστικά και ουσιαστικά μέτρα και πιο
συγκεκριμένα:
-Δημιουργία μηχανισμού εξατομικευμένης εξέτασης κάθε περίπτωσης
οφειλέτη.
-Αναπροσαρμογή των στεγαστικών δανείων στις πραγματικές αξίες των
ακινήτων και τις πραγματικές δυνατότητες των δανειοληπτών.
-Ανάλογα με την περίπτωση, διαγραφή μέρους του δανείου, μείωση επιτοκίου,
επέκταση του χρόνου αποπληρωμής, «πάγωμα» των δόσεων, άτοκη περίοδος χάριτος.
Είναι δεδομένο, ότι κάποια στιγμή θα πρέπει κυβέρνηση, δανειστές και
τράπεζες να δουν τη λύση του προβλήματος κατάματα και …πιθανόν να αναγκαστούν
να το κάνουν, όπως εκτιμούν πολλοί εμπλεκόμενοι φορείς, όταν θα έχουν
εξαντληθεί όλα τα περιθώρια …«κουκουλώματος» του προβλήματος και αναβολής
επίλυσής του για δικούς τους και μόνο σκοπούς, σε μια κοινωνία όμως που δεν
αντέχει άλλο στον «πάγο» και η μόνη της ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα θα είναι
υπό όρους ρεαλιστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων της…
