Την ακύρωση δανείου ύψους 14.000 ευρώ ως προς την εγγυήτρια αποφάσισε το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, καθώς ήταν 23 ετών, «παντελώς άπειρη με τις τραπεζικές συναλλαγές» και «χωρίς
να διαθέτει ιδιαίτερη πανεπιστημιακή
μόρφωση».
Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 184/2019 απόφαση, με την οποία η
σύμβαση κρίθηκε άκυρη ως αισχροκερδής και καταπλεονεκτική, «η ενάγουσα δεν
μπορεί να αφεθεί ανυπεράσπιστη ως το
πλέον αδύναμο μέρος της σύμβασης πίστωσης, στο έλεος των συμφερόντων και των αποφάσεων των άλλων συμβαλλομένων»,
αφού «εξωθήθηκε στην υπογραφή χωρίς
αντίστοιχη παροχή - ωφέλεια για την ίδια, με
εκμετάλλευση της κουφότητας και της απειρίας
της από την τράπεζα αλλά και τον πρωτοφειλέτη, οι οποίοι πέτυχαν τη λήψη ωφελημάτων για λογαριασμό τους και
μόνο από την εκταμίευση και χρήση του δανείου». Επίσης, «αποδείχθηκε ότι οι οικονομικές δυνάμεις της ενάγουσας δεν δικαιολογούσαν την ανάληψη τέτοιας υποχρέωσης με ελεύθερη
βούληση και συνείδηση των πράξεών της».
Σύμφωνα με το πληροφορίες στην
απόφαση αναφέρεται συγκεκριμένα ότι η ενάγουσα ωθήθηκε στην υπογραφή της
σύμβασης αφού παρασύρθηκε από τις διαβεβαιώσεις της υπαλλήλου ότι
πρόκειται για μια απλή και τυπική
υπογραφή, «χωρίς να αντιλαμβάνεται τη σημασία και το μέγεθος της ευθύνης
που συνεπάγεται η πράξη της».
Κατά το δικαστήριο η εγγυήτρια
ήταν «παντελώς άπειρη με τις τραπεζικές συναλλαγές, αφού δεν είχε ποτέ δανειοδοτηθεί έως τότε από κάποιο
πιστωτικό ίδρυμα ούτε είχε κάποια οφειλή προς οιονδήποτε πιστωτικό ή άλλο
φορέα, γεγονός για το οποίο ενημέρωσε την υπάλληλο και χωρίς να διαθέτει
ιδιαίτερη πανεπιστημιακή μόρφωση, αφού ήταν
απόφοιτος Λυκείου και εργαζόταν ως γραμματέας σε εταιρία, συμβλήθηκε ως εγγυήτρια στη δανειακή σύμβαση που
καταρτίστηκε δυνάμει της οποίας χορηγήθηκε
στο σύντροφό της καταναλωτικό δάνειο
ύψους 14.000 ευρώ».
Ειδικότερα:
«Η απόφαση αυτή όχι μόνο
δικαιώνει μια νέα και άπειρη κοπέλα, μόλις 23 ετών κατά τη σύναψη του δανείου,
την οποία παρέσυρε δανειολήπτης και
πρώην σύντροφός της ώστε να υπογράψει ως εγγυήτρια την ίδια στιγμή που η τράπεζα δεν της παρείχε την απαραίτητη
καθοδήγηση και προστασία, αλλά κυρίως καταδεικνύει τον τρόπο που «μοίραζαν» δάνεια οι τράπεζες και οι θυγατρικές τους
εταιρίες, παραποιώντας στοιχεία και
παρουσιάζοντας σε ανυποψίαστους και
άπειρους συναλλασσόμενους το ζήτημα της ευθύνης του εγγυητή ως κάτι δήθεν
«τυπικό». Το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας ανοίγει το δρόμο για χιλιάδες
αντίστοιχες περιπτώσεις εγγυητών ή
ακόμα και δανειοληπτών που έπεσαν θύματα της τραπεζικής εκμετάλλευσης να
διεκδικήσουν την δικαστική ακύρωση των
δανειακών τους συμβάσεων».
